Dzisiaj odbyły się uroczystości pogrzebowe s. Eufrozyny Rumian, sercanki, która przez 11 lata pracowała w sekretariacie kard. Karola Wojtyły, a przez kolejnych 27 posługiwała Janowi Pawłowi II jako osobista sekretarka. "Dziś mogę powiedzieć, że siostrę Eufrozynę charakteryzowała absolutna wierność i oddanie w służbie Janowi Pawłowi II, który cenił bardzo wysoko przymioty jej umysłu i serca, jej oddanie Kościołowi – mówił w homilii kard. Stanisław Dziwisz.

"Boże, Ojcze miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie, i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka..." - te słowa wypowiedział papież Jan Paweł Wielki podczas konsekracji bazyliki Bożego Miłosierdzia. Uroczystość miała miejsce 17 sierpnia 2002 r.

"Liturgia zachęca nas dzisiaj do kontemplacji Maryi wziętej z duszą i ciałem do nieba. Na mocy szczególnego przywileju została Ona napełniona łaską już w chwili poczęcia, a Chrystus, gdy zasiadł po prawicy Ojca, otworzył Jej jako pierwszej z istot stworzonych bramy swego Królestwa" - mówił 15 sierpnia 1999 r. papież Jan Paweł Wielki podczas rozważania przed modlitwą Anioł Pański.

Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci s. Eufrozyny, którą chcemy pożegnać z wdzięcznością i modlitwą. Siostra Eufrozyna, sercanka, przez 11 lat pracowała w sekretariacie kard. Karola Wojtyły, a przez kolejnych 27 posługiwała Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II jako osobista sekretarka.

"Pod koniec lipca 1941 r., kiedy na rozkaz obozowego dowódcy ustawiali się w jednym szeregu więźniowie przeznaczeni na śmierć głodową - ten człowiek: Maksymilian M. Kolbe wystąpił dobrowolnie, wyrażając gotowość pójścia na śmierć w zastępstwie jednego z nich. Gotowość ta została przyjęta - i o. Maksymilian po upływie przeszło dwóch tygodni mąk głodowych - został ostatecznie pozbawiony życia śmiercionośnym zastrzykiem w dniu 14 sierpnia 1941 r." - mówił w homilii kanonizacyjnej papież Jan Paweł Wielki.

"Człowiek tęskni za spotkaniem z Bogiem, a pielgrzymki kierują jego myśl ku przystani, do której może zawinąć na szlaku swoich religijnych poszukiwań. Wraz z psalmistą może w nich wyśpiewać swój głód i pragnienie Boga: «Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona, bez wody. W świątyni tak się wpatruję w Ciebie, (...) łaska Twoja lepsza jest od życia" - mówił św. Jan Paweł Wielki do Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych podczas spotkania w dniu 25 czerwca 1999 r.